เมื่อข้ามมาถึง นาย อ้วน สุรกุล ผู้ว่าราชการจังหวัดภูเก็ต ก็ได้กราบบังคมทูลถวายพระแสงราชศาสตราประจำจังหวัด
จากนั้นในหลวงภูมิพลก็เสด็จขึ้นพลับพลาที่ประทับครู่หนึ่ง แล้วจึงเสด็จต่อไปยังจวนผู้ว่าราชการจังหวัดภูเก็ต อีกประมาณ 24 กิโล ซึ่งระหว่างทางเสด็จชาวภูเก็ตรับเสด็จในหลวงและพระราชินีของพวกเค้าอย่างมโหฬารที่สุด โดยมีแถวประชาชนเรียงรายตั้งแต่ชานเมืองไปจนถึงจวนผู้ว่าฯ ซึ่งนอกจากจะมีพสกนิกรชาวไทยที่รอรับเสด็จแล้ว ก็ยังมีชาวต่างชาติที่อยู่ในภูเก็ต ซึ่งมีทั้ง จีน อินเดีย มลายู ฝรั่งทุกชาติทุกภาษา ต่างก็มาเฝ้ารับเสด็จ
และยังได้มีการตั้งซุ้มประตูต้อนรับ ไม่ต่ำกว่า20ซุ้ม โดยต่างก็กระตือรือร้นในการที่จะรอเฝ้ารับเสด็จในหลวงภูมิพลและพระราชินีที่รักและเทิดทูลของพวกเค้า
มีการตกแต่งบ้านเรือน รวมถึงการแต่งกายที่สวยงามเป็นพิเศษ(โดยในช่วงนั้นก่อนวันเสด็จราว10วัน ร้านตัดเสื้อชาย-หญิง ในภูเก็ตต่างต้องปิดรับงาน เพราะงานที่รับไว้ล้นมือ จนต้องทำกันทั้งวันทั้งคืน) และนอกจากคนในภูเก็ตแล้วก็ยังมีคนจากจังหวัดใกล้เคียง ก็ต่างมาร่วมรอเฝ้ารับเสด็จด้วยเป็นจำนวนมาก จนทำให้ตอนเย็นและค่ำของวันที่เสด็จมาถึง การจราจรในตัวเมืองภูเก็ตหลายสายต่างติดขัดแน่นขนัดไปทั่วทั้งจังหวัด
ในเช้าตรู่ของวันที่ 9 มีนาคม 2502 สนามหน้าศาลากลางจังหวัด คับคั่งไปด้วยผู้คนที่ต่างมารอเฝ้าชมพระบารมีของในหลวงภูมิพลและองค์พระราชินี พอเวลา08.00 ในหลวงภูมิพล ซึ่งใส่เครื่องแบบชุดจอมพลเรือ ส่วนพระราชินีใส่ชุดสีฟ้าสดใส ก็เสด็จขึ้นประทับบนศาลากลางจังหวัด นาย อ้วน สุรกุล ผู้ว่าราชการจังหวัด ก็กราบบังคมทูลว่า "..ในนามของราษฎรชาวภูเก็ต รู้สึกซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้ ที่ทั้ง2พระองค์ทรงเสด็จมาเยี่ยมชาวภูเก็ต และขอถวายพระพรให้ทรงมีพระเกษมสำราญ.."
ในหลวงภูมิพล ก็ทรงมีพระราชดำรัสตอบขอบใจ ในน้ำใจของชาวภูเก็ตที่ได้ให้การต้อนรับ และรับสั่งว่าทรงพอพระทัยในภูมิประเทศอันสวยงามของภูเก็ตอย่างมาก
"เราก็รอคอยมานานแล้วเหมือนกัน ที่จะได้มาเยี่ยมเมืองนี้
และอยากที่จะมาเที่ยวอีกเมื่อมีโอกาส"
จากนั้นในหลวงภูมิพลก็เสด็จไปทรงเยี่ยมราษฎรที่ อ.ถลาง โดยครั้งนั้นได้ทรงเสด็จไปชมวัดพระนางสร้างด้วย
เสร็จแล้วก็ทรงเสด็จชมหาดสุรินทร์ จนถึงเวลา18.00 จึงเสด้จกลับจวนผู้ว่าฯที่ซึ่งจัดเป็นที่ประทับแรม
(ในคืนของวันที่ 9 มีนาคม 2502 คืนนั้น ฝนได้ตกลงมาอย่างหนักประมาณ1ชั่วโมง จากที่ไม่เคยตกในภูเก็ตมานานถึง4เดือนกว่า โดยชาวเมืองภูเก็ตต่างก็เชื่อกันว่าเป็นอภินิหาร...แต่ก็ได้ทำให้พระราชินีทรงมีพระอาการเป็นหวัดเล็กน้อย)
เช้าของวันที่ 10 มีนาคม 2502 ซึ่งตามหมายกำหนดการ จะเป็นการพักผ่อนตามอัธยาศัยของพระองค์ ในหลวงภูมิพลจึงได้เสด็จเป็นการส่วนพระองค์ โดยมีเพียงราชองครักษ์ติดตามเท่านั้น(โดยที่ไม่มีเจ้าหน้าที่อารักขารายใดทราบเลย) พระองค์ทรงเสด็จไปถ่ายรูปซุ้มรับเสด้จต่างๆที่ราษฎรสร้างกันอย่างสวยงามเพื่อต้อนรับพระองค์ จากนั้นก็เสด็จชมไปท่าเรือใหม่ ที่ ต.บางรั่ว ชมอ่าวมะขาม และหาดราไวย์
ราษฎรที่พบเห็นพระองค์ต่างก็ตกใจ และพากันเข้าเฝ้า ในหลวงภูมิพลท่านก้ทรงทักทายสอบถามถึงสารทุกข์สุขดิบและการทำมาหากินต่างๆ ของราษฎรอย่างไม่ทรงถือพระองค์ จนผู้ที่ได้เข้าเฝ้าต่างปลาบปลื้มไปตามๆกัน
ต่อมาในเช้าของวันที่ 11 มีนาคม 2502 ในหลวงภูมิพลท่านก็ทรงเสด็จออกชมเมืองภูเก็ต เพียงพระองค์เดียวอีก(ไปกับราชองครักษ์คนสนิทไม่กี่คน) โดยได้ไปประทับที่ป่าตองในช่วงเช้า พอช่วงบ่ายก็ทรงได้เสด็จไปยังวัดมงคลนิมิต ซึ่งได้นมัสการพระพุทธรูปทองคำที่เพิ่งขุดพบใหม่ด้วย โดยได้รับสั่งกับเจ้าอาวาสว่ามีลักษณะที่งดงามมาก ซึ่งที่วัดนี้ก็ได้มีราษฎรมาเฝ้ารอรับเสด็จเป็นจำนวนมากเช่นกัน
แล้วในเช้าของวันที่ 12 มีนาคม 2502 เวลา08.00 ในหลวงภูมิพลและพระราชชินีก็ทรงได้เสด็จออกจากจังหวัดภูเก็ต โดยลงเรือแพขนานยนต์ข้ามจากฝั่งท่าฉัตรไชย จังหวัดภูเก็ต ไปยัง บ้านท่านุ่น จังหวัดพังงา อีกครั้งหนึ่ง
โดยมีชาวบ้านมาส่งเสด็จกันอย่างเนืองแน่ ที่ตรงท่าฉัตรไชย
..........................................................
อภินิหารมีจริง ๆ ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
ตอบลบเป็นภาพถ่ายที่ไม่เคยเห็นเลยนะ...ขอบคุณมากค่ะ